در درون جان قهرمانان عشقی بزرگ به سان رودخانه ای غرنده و و حشی در حرکت و نغمه پردازی است که روح آنها را پیوسته آواز می دهد. آنها در کشاکش با پلیدیها و نامرادی ها حتی به جنگ تقدیر می روند و در این رهگذر به رنجی عظیم می رسند. رنجی که نه تنها از گوشه و کنار آن فضایل والای اخلاقی بوجود می آید بلکه به یک سرمستی درونی بزرگ می رسند و این باور را در ما زنده می کنند که هستی انسان با شکوه و عظیم و بزرگ است.